Παρόλο που δεν υπάρχει ακόμη πειστική απάντηση για τα αίτια του χρόνιου πόνου στην πλάτη, οι περισσότερες θεωρίες εξετάζουν τους ψυχολογικούς και συναισθηματικούς παράγοντες οι οποίοι προκαλούν κάποιου είδους φυσική μεταβολή στις δομές των ιστών και προκαλούν το σωματικό πόνο.

Περιγράφουν ένα μηχανισμό με τον οποίο η συναισθηματική ένταση ωθείται ασυναίσθητα από το μυαλό μέσα στο ασυνείδητο. Η ασυνείδητη ένταση προκαλεί αλλαγές στο νευρικό σύστημα του σώματος. Αυτές οι αλλαγές περιλαμβάνουν συστολή στα αιμοφόρα αγγεία και τη μείωση της ροής του αίματος στους διάφορους μαλακούς ιστούς, συμπεριλαμβανομένων των μυών, τενόντων, συνδέσμων και των νεύρων. Αυτό προκαλεί μια μείωση του οξυγόνου στην περιοχή, καθώς και μια συσσώρευση των βιοχημικών αποβλήτων στους μυς με αποτέλεσμα την ένταση,τον σπασμό και τελικά τον πόνο που βιώνει ο ασθενής.

Ο χρόνιος πόνος ο οποίος δύναται μακροπρόθεσμα να προκαλέσει βλάβες στις δομές του σώματος οφείλεται πολλές φορές στα συναισθήματα του ασθενούς και την προσωπικότητα του. 

Συνήθως τέτοιους πόνους αναπτυσουν οι τύπου Α προσωπικότητες, με χαρακτηριστικά όπως:

Έντονη κρυφή τάση επιτυχίας. Μεγάλη αίσθηση ευθύνης. Πειθαρχία στο αντικείμενο με ισχυρή τάση για τελειομανία. Ενθουσιώδης και παρορμητικός. Πολλές φορές με θυμό, οργή, εσωτερική ένταση, υπερβολικό ενδιαφέρον, αυξημένες υποχρεώσεις κ.α.

Ο φαύλος κύκλος του πόνου.

Στις περισσότερες θεωρίες του άγχους, ο  πόνος περιορίζει τη δραστηριότητα ενώ οδηγεί τον ασθενή να γίνει ανήσυχος και άτολμος στην επαναδραστηριοποίηση του. Αυτός ο φαυλος κύκλος χαρακτηρίζεται από:

• Ο ασθενής γίνεται άσκοπα περιορισμένος σε πολλές λειτουργίες της καθημερινής ζωής, καθώς και σε δραστηριότητες αναψυχής
• Αυτή η μείωση σε δραστηριότητες οφείλεται στο φόβο του ασθενούς για ενδεχόμενη υποτροπή. Ο φόβος αυτός μπορεί να γίνει χειρότερος από παραινέσεις από τους γιατρούς (ή / και την οικογένεια και τους φίλους) να μαθει να ζει με αυτόν.
•  Ίσως διακρίνεται κάποια δομική ανωμαλία η οποία μπορεί στην πραγματικότητα να μην έχει να κάνει με την πρόκληση πόνου αλλά να τη συνδέει ο ασθενής.
• Οι περιορισμοί στην κίνηση οδηγούν σε περαιτέρω μείωση της δραστηριότητας  και στη μυϊκή εξασθένηση, η οποία με τη σειρά της οδηγεί σε περισσότερο πόνο στην πλάτη

Φυσικά, αυτός ο κύκλος έχει σαν αποτέλεσμα περισσότερο πόνο, περισσότερο φόβο, μυική εξασθένηση, μαζί με άλλες αντιδράσεις, όπως η κοινωνική απομόνωση, κατάθλιψη και άγχος.

Η διεπιστημονική προσέγγιση για την αντιμετώπιση του στρες που σχετίζεται με τον πόνο στην πλάτη περιλαμβάνει αξιολόγηση των φυσικών, συναισθηματικών, γνωστικών και περιβαλλοντικών παραγόντων και αναπτύσσει θεραπείες για κάθε πτυχή μέσα από τους παρακάτω παράγοντες:

Φυσικοί - Ατροφία και αδυναμία μυών, ερεθισμό των νεύρων κλπ.

Συναισθηματικοι - κατάθλιψη,άγχος, θυμό, υπερβολικό ενδιαφέρον και αίσθημα ευθύνης κλπ

Γνωστικοί - αρνητικές σκέψεις , απαισιοδοξία κλπ

Περιβάλλοντικοί - Προβλήματα εργασίας, οικονομικά προβλήματα, κ.λπ.

Source: www.spine-health.com